Nad ranem jeszcze bielał szron

Jan Brzechwa

PAŹDZIERNIK

Nad ranem jeszcze bielał szron,

A oto już się dzień płomieni.

I stoi mój rówieśnik - klon

W pozłocie słońca i jesieni.

Jastrzębie, wypatrując cel,

Jak dwa przecinki tkwią w bezkresie.

I resztką sił wesoły chmiel

Po drzewach do nich w górę pnie się.

Obłoki wolno suną wpław

Jak rozsypane piórka gęsie,

A w dole, popatrz - usnął staw

I znieruchomiał cały w rzęsie.

Nad polną drogą nagi grab

Wyciąga sęki uroczyście

I dźwięczy śmiech rumianych bab

Odmiatających suche liście.

Zaczepny szczeniak w gąszczu traw

Z indykiem śmieszną walkę stacza,

A wierzba zapatrzona w staw

Nie widzi tego - i rozpacza.

Przelatujące stado wron

Rzuca na trawę smugi cieni,

I stoi mój rówieśnik klon

W pozłocie słońca i jesieni.

Sklepioną dłonią skupiasz cień

Nad zapatrzonym w górę wzrokiem,

Ale już wkrótce zgaśnie dzień

W niebie na pozór tak wysokim.

Z moczarów, z okolicznych łąk

O zmierzchu wczesny chłód przenika,

I szybko spada słońca krąg

W pobliskie mroki października.

Stąd też błyskawiczna, bardzo prosta i niewymagająca ani jednego lewego oczka czapka męska.

Włóczka Jasmin Madame Tricote, druty 5 mm i jedno popołudnie :)

Schemat tu - klik!

Zulko, pot, krew i łzy ;) Ale włóczka i wzór razem dały takie cudo, że nie mam ochoty go zdejmować :)Kruliczyco, małe Króliczki są szczególnie chętne do noszenia maminych wyrobów :)