NaBloPoMo - dzień dwudziesty siódmy

Ostatni wieczór upłynął mi pracowicie. Niestety, nie udziergałam zbyt wiele, ponieważ Praca Zawodowa przykuła mnie do klawiatury. Czy widzicie, o której piszę ten post? Mój znajomy, niejaki PVC, tłumacz literacki takoż, powiedział mi kiedyś, że tłumacz ogląda świt od podszewki. No właśnie. To jest jeden z Tych Dni, gdy praca idzie tak gładko, że aż żal przerywać.
Cóż zrobić jednak, gdy Dziecina awanturuje się, ze jej też należy się coś od Matki? Przekierować Dziecinę na Ojca - sprawdzona metoda.
Dzisiejszy wieczór upłynął mi przy dźwięku Listy Przebojów Programu Trzeciego, Listy rock'n'rolla wolnej od angola, a teraz leci Ciemna Strona Mocy... Towarzyszył mi też klekot klawiszy komputera i... eksplozje kwików grubszych (rzeczony Ojciec) i cieńszych (Córka Wcale Nie Senna) przez aż dwa filmy z Asteriksem. Urządzili sobie kino, a ja miałam Święty Spokój - jaki to jest rarytas wie zapewne każda Matka Dzieciom.
Może nawet podgonię robotę tak, by jutro dokończyć moją pryszczatą chustę? Kto wie?
Coś mi się w końcu od życia należy.
Nie codziennie człowiek kończy 32 lata :)

Przemku, do tego się dojrzewa ;) Długo :)
Zulko, ja właśnie przy trudniejszych wzorach przekonałam się, że rozpiska słowna pozwala nie martwić się, które oczko ma wypaść nad którym.
Kasiu, pokazuj berecik :)
Artesanko, rozejrzałam się za książką Debbie Bliss, jednak nigdzie jej nie widzę dostępnej w sprzedaży. Będę polować na allegro, skoro ja polecasz.